ارتباط بین انعطاف پذیری و کاهش کیفیت حسابرسی (پارادایم استرس نقش)

چکیده

این تحقیق، رابطه بین سطوح انعطاف پذیری فردی و کاهش کیفیت فرایند حسابرسی را مبتنی بر مدل توسعه یافته ی استرس نقش بررسی می کند. نظریه مبنایی این تحقیق این است که زمانیکه عوامل استرس-زای نقش، انگیختگی استرس و فرسایش شغلی ممکن است احتمال کاهش کیفیت فرایند حسابرسی را افزایش دهند، انعطاف پذیری این پتانسیل را دارد که به طور مستقیم و غیر مستقیم کاهش کیفیت فرایند حسابرسی را کاهش دهد. این کاهش در کاهش کیفیت فرایند حسابرسی اینچنین فرض می شود که در نتیجه انعطاف پذیری باشد که به عنوان کاهنده تأثیر بر سایر عوامل عمل می کند. نمونه انتخاب شده شامل 430 حسابرس از 5 شرکت برتر در سال 1396 می باشد. مدل استرس نقش توسعه یافته شامل انعطاف پذیری، تعارض نقش، ابهام در نقش و اضافه بار نقش به عنوان متغیرهای مستقل، انگیختگی استرس و فرسایش شغلی به عنوان متغیرهای میانجی و کاهش کیفیت فرایند حسابرسی به عنوان متغیر وابسته می شود.یافته های ما نشان می دهد که سطوح بالای انعطاف پذیری با سطوح پایین گزارش شده RAQP (کاهش کیفیت فرایند حسابرسی) ارتباط دارد و همچنین زمینه فرسایش شغلی و انگیختگی استرس را کاهش می دهد.داده ها همچنین نشان می دهد که کاهش کیفیت فرایند حسابرسی هنوز یک موضوع جدی در این حرفه است و همچنین روشهایی را تعریف می کند که شرکتها به وسیله آن روشها شاید بتوانند خطاهای خود را کاهش دهند. مبتنی بر این یافته ها، پیشنهاد می شود تحقیقات آتی استراتژی های مداخله ای قابل اعتماد برای مقابله با اثرات زیانبار استرس را بررسی کنند قبل از آنکه آن اثرات زیانبار استرس، خود را در پیامدهای منفی شخصی و سازمانی نشان دهند.