تاثیر مدیریت استعداد بر عملکرد کاری فردی کارکنان با نقش میانجی حمایت سرپرست (مورد مطالعه اداره امور مالیاتی شهرکرد)

چکیده

بررسی مدیریت استعداد برای سازمان­های امروزی بسیار مهم است زیرا حفظ استعداد در همه سطوح یک نگرانی رو به رشد برای سازمان‌های امروزی است. بنابراین، سازمان‌های بخش عمومی مشتاق به پیاده‌سازی روش‌های مدرن مدیریت منابع انسانی هستند که بر روابط کارکنان تأثیر می‌گذارد. لذا هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر مدیریت استعداد بر عملکرد کاری فردی کارکنان با نقش میانجی حمایت سرپرست بوده است. که یک پژوهش توصیفی- پیمایشی از نوع کاربردی است. جامعه آماری این پژوهش کارمندان اداره امور مالیاتی شهرکرد است. برای محاسبه حجم نمونه از روش نمایی گاما استفاده شد. در این روش علاوه بر تعداد متغیرهای پنهان و مشاهده‌پذیر از توان آزمون و اندازه اثر نیز استفاده می‌شود در نهایت حجم نمونه برابر با 132 نفر به دست آمد و روش توزیع پرسشنامه نیز بصورت تصادفی ساده بوده است. جهت جمع آوری داده­ها از پرسشنامه استاندارد مدیریت استعداد  فیلیپس و راپر(2009)، پرسشنامه استاندارد حمایت سرپرست رونی و گوتلیب(2007) و پرسشنامه استاندارد عملکرد کاری فردی پاترسون (1922) با مجموع 44 گویه استفاده شده است. پرسشنامه­ها براساس طیف پنج درجه­ای لیکرت تقسیم بندی شده و روایی آن به تأیید اساتید رسیده است و پایایی آن نیز با ضریب آلفای کرونباخ مقدار 0.748 به دست آمده که مناسب بوده است. فرضیات پژوهش با روش حداقل مربعات جزئی و نرم افزار Smart Pls مورد بررسی قرار گرفته است نتایج به دست آمده حاکی از آن است که مدیریت استعداد بر عملکرد کاری فردی کارکنان با نقش میانجی حمایت سرپرست تأثیر داردو اثر کل در حضور متغیر میانجی افزایش داشته است که نشان از اثر مثبت حمایت سرپرست در رابطه بین مدیریت استعداد و عملکرد کاری فردی است. مدیریت استعداد بر عملکرد کاری فردی با ضریب اثر 0.580 اثر مثبت و معناداری داشته است و حمایت سرپرست بر مدیریت استعداد و عملکرد فردی به ترتیب با ضریب اثر  0.532 و 0.613 اثر مثبت و معناداری داشته است.