تاثیر سبک های دلبستگی بر رفتار افرادی با اختلال شخصیت مرزی و تاثیر آن بر صمیمیت زوجین

چکیده

این مقاله به تحلیل تأثیر سبک‌های دلبستگی بر رفتار افرادی با اختلال شخصیت مرزی (BPD) و تأثیرات آن بر صمیمیت زوجین می‌پردازد. هدف از این پژوهش بررسی رابطه میان دلبستگی، اختلال شخصیت مرزی و کیفیت روابط زناشویی است. نتایج تحقیق بر مبنای نمونه‌ای از 12.000 نفر که از طریق پرسشنامه‌های معتبر روان‌شناسی مورد بررسی قرار گرفتند، استخراج شده است. ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل پرسشنامه‌های استاندارد دلبستگی (مثل ابزار تجدید نظر شده دلبستگی بزرگسالان) و مقیاس شخصیت مرزی (MCMI-III) بوده است. تمامی افراد مورد مطالعه، در فاصله سنی 18 تا 45 سال قرار داشتند. نمونه‌گیری به صورت تصادفی انجام گرفت. بررسی‌ها نشان می‌دهند که سبک‌های دلبستگی ناایمن، به‌ویژه دلبستگی اضطرابی و اجتنابی، رابطه معناداری را با اختلال شخصیت مرزی دارند که در نهایت به کاهش صمیمیت در روابط زناشویی منجر می‌شود. این مقاله با استناد به منابع معتبر به درک عمیق‌تر از دلبستگی و آثار آن در زندگی انسانی می‌پردازد. نتیجه‌گیری کلی بر اساس داده‌ها و تحلیل‌های ارائه شده، تمامی فرضیه‌های تحقیق تأیید شدند افراد با دلبستگی ایمن، کیفیت صمیمیت بالاتری دارند. تفاوت معنادار در کیفیت صمیمیت بین دو گروه دلبستگی به‌خوبی نشان داده شد. ارتباط معناداری میان دلبستگی ناایمن و وجود اختلال شخصیت مرزی وجود دارد. همبستگی مثبت و معنادار میان کیفیت صمیمیت و سبک دلبستگی به‌وضوح یافته شد. نتایج این تحقیق نشان‌دهنده اهمیت دلبستگی ایمن در ارتقاء کیفیت روابط و کاهش مشکلات مرتبط با اختلالات شخصیت به‌ویژه اختلال شخصیت مرزی است. این یافته‌ها می‌توانند به مداخلات درمانی به منظور بهبود کیفیت روابط زناشویی و سلامت روانی افراد کمک کنند.