مروری بر رویکردهای اخیر تحقیق در عملیات انعطاف‌پذیری در طراحی سیستم تولید

چکیده

با توجه به افزایش عدم قطعیت تقاضا و تنوع محصول، سیستم‌های تولیدی باید به طور مداوم برای حفظ بهره‌وری سازگار شوند. به طور کلی، تصمیم‌گیرندگان می‌توانند انعطاف‌پذیری را برای در نظر گرفتن این سازگاری‌ها به طور موثر در مرحله طراحی سیستم‌های تولیدی حفظ کنند. در نتیجه، طی چند دهه گذشته، بخش قابل توجهی از ادبیات به طراحی سیستم‌های تولیدی مرتبط با پارادایم‌های مختلف تولیدی پرداخته و ادعا می‌کنند که سطح "مناسب" انعطاف‌پذیری را ارائه می‌دهند. روش‌های تحلیلی پیشرفته از تحقیقات عملیاتی اغلب در این حوزه برای پشتیبانی از تصمیم‌گیری استفاده می‌شوند. با این حال، مقالات مربوط به پارادایم‌های تولیدی در جریان‌های ادبی پراکنده باقی می‌مانند. در مطالعه حاضر، ادبیات دو دهه گذشته را که بر کاربرد روش‌های تحقیق عملیاتی در طراحی سیستم‌های تولیدی تمرکز دارد، مورد بررسی قرار گرفته است. مقالات مورد تجزیه و تحلیل از ادبیات علمی بررسی شده در یک فرآیند جستجوی سیستماتیک و غربالگری انتخاب شدند. برای متحد کردن ادبیات در مورد پارادایم‌های مختلف تولیدی، مفهوم انعطاف‌پذیری تولیدی با تمرکز بر انواع انعطاف‌پذیری مورد نیاز و در نظر گرفته شده در مراحل طراحی سیستم‌های تولیدی، تطبیق داده شده است. مقالات بررسی شده اغلب از برنامه‌ریزی خطی عدد صحیح مختلط استفاده می‌کنند یا رویه‌های اکتشافی را پیشنهاد می‌دهند. اکثر مقالات، تنظیمات ایستا و قطعی را ارزیابی می‌کنند و عدم قطعیت‌های کوتاه‌مدت یا بلندمدت را در طراحی سیستم‌های تولیدی نادیده می‌گیرند. عمدتاً، انعطاف‌پذیری برای ارتقای اهداف اقتصادی یا عملکردمحور حفظ می‌شود. با این حال، توجه به شاخص‌های اجتماعی یا زیست‌محیطی به ندرت یافت می‌شود. بنابراین، دیدگاه‌های تحقیقاتی حاصل از این تحلیل شامل ادغام شاخص‌های اجتماعی و زیست‌محیطی در روش‌های تصمیم‌گیری چندهدفه، پیش‌بینی مشکلات برنامه‌ریزی مجاور در طول طراحی و اعمال رویه‌های سیستماتیک برای رسیدگی به عدم قطعیت است.