بررسی رابطه بین تعارض سازمانی و بی‌تفاوتی سازمانی با نقش میانجی سایش اجتماعی (مورد مطالعه: کارکنان هلال احمر خراسان شمالی)

چکیده

این  پژوهش به بررسی رابطه بین تعارض سازمانی و بی‌تفاوتی سازمانی با نقش میانجی سایش اجتماعی  کارکنان هلال احمر خراسان شمالی پرداخت. پژوهش، از نظر هدف کاربردی و از لحاظ گردآوری اطلاعات از نوع توصیفی- همسبتگی  است. جامعه آماري اين پژوهش، کلیه کارکنان هلال احمر خراسان شمالی به تعداد 200 نفر تشکیل داد، که از طریق فرمول کوکران تعداد 132 بدست آمد. برای سنجش از پرسش‌نامه تعارض سازمانی رابینز (1994)، بی‌تفاوتی سازمانی دانایی‌فر و همکاران (1389) و سایش اجتماعی دافی، گانستر و پاگان (2002) استفاده شد. جهت سنجش روایی پرسشنامه‌ها از روایی صوری و محتوا و پایایی پرسشنامه‌ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ تایید گردید. تجزیه‌‌و‌تحلیل داده‌ها از طریق نرم‌افزار‌های7SPSS2 و Amos  انجام گرفت یافته‌ها نشان داد بین تعارض سازمانی و بی تفاوتی سازمانی رابطه مستقیم و معناداری برقرار می‌باشد. بدین معنا که با افزایش تعارض سازمانی، بی تفاوتی سازمانی در بین کارکنان افزایش می‌یابد. بین تعارض سازمانی و سایش اجتماعی رابطه مستقیم و معناداری برقرار می‌باشد. بدین معنا که با افزایش تعارض سازمانی، سایش اجتماعی در بین کارکنان افزایش می‌یابد، بین سایش اجتماعی و بی‌تفاوتی سازمانی رابطه مستقیم و معناداری برقرار می‌باشد. بدین معنا که با افزایش سایش اجتماعی، بی‌تفاوتی سازمانی در بین کارکنان افزایش می‌یابد، سایش اجتماعی تأثیر مثبت تعارض سازمانی بر بی‌تفاوتی سازمانی را به‌صورت کامل میانجی‌گری می‌کند.