ارزیابی آسیب به ستون فقرات در روش های رهاسازی مصدوم در تصادفات

چکیده

تصادفات وسایل نقلیه موتوری یکی از علل شایع مرگ و میر و جراحات جدی است. بسیاری از مصدومان پس از تصادف در وسیله نقلیه خود گرفتار می‌مانند. مصدومان محبوس شده آسیب‌های بیشتری دارند و احتمال مرگ آنها نسبت به افراد محبوس نشده بیشتر است. روش‌های فعلی رهاسازی زمان‌بر هستند و بر به حداقل رساندن و کاهش حرکت تمرکز دارند. استراتژی بهینه رهاسازی و تأثیر این روش رهاسازی بر حرکت ستون فقرات ناشناخته است. هدف از این مطالعه ارزیابی حرکت در ستون فقرات گردنی و کمری برای تکنیک های رهاسازی رایج بود. داده‌ها بر روی 6 داوطلب سالم جمع‌آوری شد. انواع رهاسازی مورد بررسی عبارت بودند از: برداشتن سقف، جدا شدن ستون خودرو، رهاسازی سریع و خود رهاسازی. اندازه‌گیری‌ها در ستون فقرات گردنی و کمری و در صفحات قدامی-خلفی و جانبی  ثبت شدند. کل حرکت، حداکثر حرکت، میانگین، انحراف معیار و فواصل اطمینان برای هر نوع رهاسازی گزارش شده است. نتایج: داده‌های حاصل از مجموع ۲۳۰ عملیات رهاسازی برای تجزیه و تحلیل جمع‌آوری شد. کمترین حداکثر حرکت و کل جابجایی زمانی مشاهده شد که داوطلب خود را رهاسازی کرد. بیشترین حداکثر حرکت و جابجایی در رهاسازی سریع مشاهده شد.تفاوت بین خود رهاسازی و سایر روش‌ها معنی‌دار بود، تفاوت‌های کوچک و غیرمعنی‌داری بین برداشتن سقف، جدا کردن ستون و رهاسازی سریع وجود داشت. خود رهاسازی به طور قابل توجهی سریع‌تر از سایر روش‌های رهاسازی بود (میانگین ۶.۴ ثانیه).در داوطلبان سالم، خود رهاسازی با کمترین حرکت ستون فقرات و سریع‌ترین زمان برای تکمیل رهاسازی همراه است. انواع رهاسازی سریع، جدا کردن ستون و جدا کردن سقف همگی با حرکات و زمان مشابه رهاسازی در وسایل نقلیه آماده مرتبط هستند.