تستوسترون و فرسودگی شغلی در آتش نشان حرفه ای

چکیده

اطلاعات کمی در مورد پیش بینی کننده های بیولوژیکی فرسودگی شغلی در آتش نشانان وجود دارد. هدف از این مطالعه تعیین مشخصات تستوسترون آتش نشانان فعال و تعیین کمیت ارتباط آن با سه حوزه فرسودگی شغلی بود. ما 100 آتش نشان (متوسط سن 28 سال با 5  سال خدمت) ثبت نام کردیم. دموگرافیک، وضعیت مصرف سیگار، کیفیت زندگی و نمرات فرسودگی شغلی پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاخ با استفاده از پرسشنامه ارزیابی شد، در حالی که تستوسترون کل خون در خون وریدی اندازه گیری شد. از مدل‌های رگرسیون لجستیک برای تعیین کمیت ارتباط تستوسترون خون با هر حوزه فرسودگی شغلی استفاده شد. میانگین سطح تستوسترون خون 14  نانومول بر لیتر بود و فقط با سن قابل پیش‌بینی بود. تفاوتی در سطح تستوسترون خون بین گروه های شغلی (گروه 1 (آتش نشانان)، 14.6  گروه 2 (رانندگان کامیون آتش نشانی)، 14.7، گروه 3 (فرماندهان شیفت، روسای بخش، مدیران بخش و کارشناسان)، 14 ) وجود نداشت. تستوسترون نمی‌توانست EX یا CY را پیش‌بینی کند، اما ارتباط معکوس با نمره PE داشت که منعکس‌کننده فرسودگی بیشتر است. آتش‌نشانان با تستوسترون بالاتر ممکن است زودتر دچار فرسودگی شوند، و این باید برای قرار دادن در سمت مناسب در سیستم نجات در نظر گرفته شود.