سنجش میزان رضایتمندی شهروندان از سیستم حمل و نقل عمومی درون شهری (مطالعه موردی: شهر بندر امام خمینی(ره))

چکیده

امروزه توسعه شهرها و تغییر سبک زندگی، حمل‌ونقل شهری را به یکی از دغدغه‌های اصلی شهروندان، مدیران و برنامه‌ریزان شهری تبدیل کرده است. از آنجا که حمل‌ونقل شهری از امور روزمره شهروندان بوده و از اهمیت فراوانی برخوردار است لذا تأمین رضایت شهروندان باید همواره در اولویت قرار گیرد. هدف این پژوهش، سنجش میزان رضایتمندی شهروندان از سیستم حمل‌ونقل عمومی درون‌شهری در شهر بندر امام خمینی^(ره) می باشد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش شامل ۳۸۲ نفر از ساکنین شهر بندر امام خمینی^(ره) است که به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده و بر اساس فرمول کوکران انتخاب شده‌اند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه‌ای با ۲۹ سؤال بسته پاسخ بر اساس طیف لیکرت می باشد. نتایج پژوهش نشان داد که میزان رضایت کلی شهروندان از سیستم حمل‌ونقل عمومی درون شهری در سطح پایینی قرار دارد. همچنین، بر اساس شاخص‌های ارائه‌شده می توان استدلال کرد که وضعیت رضایت کلی شهروندان از تمامی مؤلفه های سیستم حمل‌ونقل عمومی درون شهری نیز از نظر درجه مطلوبیت در سطح نامطلوبی قرار دارد. علاوه بر این، یافته های پژوهش نشان داد که رضایتمندی از مؤلفه‌های مختلف یکسان نیست و تفاوت معناداری میان آن‌ها وجود دارد؛ به‌طوری‌که بیشترین رضایتمندی مربوط به هزینه و مقرون ‌به ‌صرفگی و کمترین رضایتمندی مربوط به دسترس‌پذیری و پوشش خدمات است. در ادامه، یافته های پژوهش نشان داد که میزان رضایتمندی شهروندان زن از سیستم حمل‌ونقل عمومی درون‌شهری به‌طور معناداری بیشتر از شهروندان مرد است. همچنین، تأثیر دو متغیر سطح تحصیلات و سن شهروندان نیز بر میزان رضایتمدی آنان از سیستم مذکور از نظر آماری معنادار نبوده است.